آیت الله خوانساری - شهید سید مجتبی علمدار

بسم الله الرّحمن الرّحیم

با سلام خدمت شما دوستان عزیز

تا الان سه مطلب تفسیری برای این پست نوشتم اما به خاطر دغدغه خاصی که دارم ، منتشرش نکردم ... منظورم از دغدغه، تنوع مراجعه کنندگان این وبلاگ ( از دبیرستانی گرفته تا ... ) هست که دلم میخواد مطلبی رو بنویسم که در عین سادگی، یه حظّ و بهره ای و لو کم به همه برسونه

مطالب تفسیری ان شاء الله از پست بعدی

اما مطلب وبلاگی امروز

یکی از توفیقاتی که از اول طلبگی داشتم، مطالعه سیره و زندگانی علمای ما بوده ... در میان این مطالعات، گاهی به مواردی بر خوردم که واقعا حیران شدم و به حدیث « علماء امتی افضل من انبیاء بنی اسرائیل » ایمان کامل آوردم ( گرچه این روایت به صورت مرسل وارد شده و بعضی از بزرگان عقیده دارند که منظور از علماء در این روایت ، ائمه اطهار علیهم السلام هستند )

یکی از اون شخصیت های خاص مرحوم آیت الله سید احمد خوانساری رحمت الله علیه بود

مستجاب الدعوه بودن ایشون معروف و مشهور بود .... در حق هر کسی که دعا کرد به هدف اجابت رسیده حتی آقا شیخ حسین انصاریان که از وعّاظ معروف تهران است، می گفت : این توفیقی که خداوند به من در تبلیغ و تبیین دین داده به دعای آن عالم وارسته است . ایشون میگفت: در ایام کودکی ، آیت الله خوانساری منزل پدر ما میهمان بودند و پدرم از ایشان خواست تا در حق من دعا کند، آقا دستانشان را بالا برده و گفتند خدایا این فرزند را مبلّغ دین خودت قرار بده ( که الحق و الانصاف آقا شیخ حسین از مصادیق اتمّ و اکمل مبلّغین دین بوده و هستند )

شفا به دست حضرت عزرائیل

آیت الله رضوانی که عضو فقهای شورای نگهبان بود، در سخنرانی ای که در مسجد اعظم برای یادبود ارتحال آیه الله العظمی خوانساری بر پا شده بود، گفت : یک وقتی آیه الله خوانساری دچار کسالت شدیدی شدند و ارادتمندانش به ملاقاتش می رفتند. وقتی به عیادتش رفتم، دیدم از جایش بلند شد و مرا  در آغوش کشید، سالم و تندرست!

با تعجب پرسیدم : شنیدم مریض بودید : پاسخ دادند آری : ولی شفا حاصل شد، با دست طبیب !

گفتم : کدام طبیب ؟  تا من هم سراغ او بروم

ایشان فرمود : از این طبیب ها نبود بلکه معجزه ای رخ داد !

 آنقدر اصرار کردم تا آقا فرمود : اگر قول می دهی تا من زنده ام به کسی باز گو نکنی، می گویم 

به او قول دادم و آن مرحوم داستان را برایم نقل کرد و الان در جلسه پس از ارتحالش دارم باز گو می کنم :

وقتی آیه الله  العظمی خوانساری در بستر بیماری بود، ارادتمندان به عیادتش می شتافتند

جوانی به محضرش رسید مورد مرحمت آقا واقع شد از آقا پرسید مرا می شناسی؟؟

آقا پاسخ داد :  خیر ،  ولی دلم ترا دوست دارد

جوان مهمان فرمود : من قابض الارواح هستم

آقا فورا خود را جمع و جور کرد و فرمود : من حاضرم 

حضرت عزرائیل فرمود : من اکنون ماموریت قبض روح ترا ندارم فقط به عنوان عیادت به دیدار تو آمدم

 پس از لحظاتی حضرت عزرائیل که خواست برود به آقا فرمود : امری ندارید ؟؟

 آقا فرمود : پایم چنان درد میکند که آزارم می دهد

جناب عزرائیل دستش را روی شست پای آقا نهاد و کمی فشار داد و در همان لحظه، همه ی کسالت هایش رفع شد

آیه الله خوانساری می فرمود: لذتی احساس کردم که در طول عمرم احساس نکرده بودم

مطلب تمام

خداوند ان شاء الله ما را قدردان علمای سلف و حال حاضر که تا این حد به درگاه خدا عزیز بوده و هستند قرار بدهد، سیّما قائدنا الامام خامنه ای مدّ ظلّه العالی

و در آخر ...

امروز سالگرد عزیز دل، شهید آقا سید مجتبی علمدار هست ...

وقتی در قید حیات دنیوی بود ، توی هئیت و توی حیاط مسجد جامع ، من یا هر کدوم از بچه ها رو می دید، با لبخند و خوش و بش تحویلمون می گرفت اما از وقتی که آسمونی شد، دیگه تحویلمون نگرفت

هر وقت مزار شهدای ساری میرم، می بینم دور مزارش شلوغ هست ، معمولا خانمها دور مزارش می نشینند و ازش حاجت میخوان ... چیزی که از خودش یادگرفتم اینه که اینطور موقع ها نزدیک نشم بهتره ... به همین خاطر سر مزارش هم نمی تونم برم

چقدر دلم میخواد توی خواب ببینمش اما همین توفیق هم تا الان نصیبم نشد ... هر مشکلی هست قطعا از طرف من هست که خدا خودش کمک کنه تا مرتفعش کنم

ای یار دور دست که دل می بری هـنوز

چون آتش نهفته به خـاکـستـری هـنـوز

هر چند خط کشیده بـر آیـیـنه ات زمـان

در چشمم از تمام خوبان، سـری هـنـوز

سـودای دلـنـشـیـن نـخـستین و آخرین

عـمـرم گذشت و تـوام در سـری هـنـوز

ای چلچراغ کهنه که زآن سوی سال ها

از هـر چـراغ تـازه، فـروزان تــری هـنــوز

بـالـیـن و بـسـتـرم، هـمـه از گل بیاکنی

شب بر حریم خوابم اگر بـگـذری هـنـوز

شادی ارواح طیّبه شهدا صلوات

اللهم صلّ علی محمّد و آل محمّد و عجّل فرجهم