عید سعید فطر

بسم الله الرّحمن الرّحیم

با سلام محضر شما دوستان عزیز

پیشاپیش عید سعید فطر رو تبریک عرض می کنم و امیدوارم طاعات و عبادات شما خصوصا شب زنده داریهای شما در شبهای قدر مورد توجه خداوند متعال قرار گرفته باشه

و اما مطلب وبلاگی

اثر نماز و روزه های ما تشکیکی هست و هر کدام از ما به قدر معینی از انوار معنوی عبادات بهره مند میشیم . در أدنی مرتبه استفاده از عبادات، یه عده افراد مثل من هستند که عبادتشون فقط ثابت میکنه که آدم یاغی ای نیستند! ... شرح قضیه از این قرار است :

 روزی مرحوم آخوند کاشی ( رحمت الله علیه ) مشغول وضو گرفتن بود که شخصی باعجله  آمد وضو گرفت و به داخل اتاق رفت و به نماز ایستاد...

باتوجه با این که مرحوم کاشی خیلی با دقت وضو می گرفت و همه آداب و ادعیه ی وضو را بجا می آورد؛ قبل ازاينكه وضوی آخوند تمام شود، آن شخص نماز ظهر و عصر خود را هم خوانده بود ... !

به هنگام خروج، با مرحوم کاشی رو به رو شد..... ایشان پرسیدند: چه کار می کردی؟ .... گفت: هیچ ... فرمود: تو هیچ کار نمی کردی؟! ... گفت: نه  ( می دانست که اگر بگوید نماز می خواندم، کار بیخ پیدا می کند! )

آقا فرمود : مگر تو نماز نمیخواندی؟ ...  گفت : نه ! ... آخوند فرمود: من خودم دیدم داشتی نماز می خواندی ... گفت: نه آقا اشتباه دیدید!

آقا سؤال کرد : پس چه کار می کردی؟ ... گفت: فقط آمده بودم به خدا بگویم من یاغی نیستم، همین!

این جمله در مرحوم آخوند خیلی تأثیر گذاشت ... تا مدت ها هر وقت از احوال آخوند می پرسیدند، ایشان با حال خاصی می فرمود: من یاغی نیستم

عرض می کنیم : خدایا ما خودمون هم میدونیم که عبادتی در شأن خدایی تو نکردیم ... نماز و روزه مان اصلاً جایی دستش بند نیست ! ...ما با این نماز خوندن ها و روزه گرفتن ها فقط اومدیم بگیم که : خدایا ما یاغی نیستیم .... بنده ایم .... اگه اشتباهی کردیم مال جهلمون بوده.....به بزرگی خودت ببخش

و در آخر ...

مطلب اوّل : از دوستان عزیز مقیم سروش به خاطر بهم خوردن برنامه تفسیر عذرخواهی می کنم . بنا بود برنامه ای معترضه بین تفسیر سوره های جزء سی که به صورت خصوصی در طول سال داره گفته میشه ، در ماه مبارک، تفسیر سوره مبارکه یوسف یا سوره مبارکه مریم گفته بشه که هم بچه های گروه ازش استفاده کنند و هم به هر کسی که درخواست فایل کرد، داده بشه . اما متاسفانه دو سه روز قبل از ماه مبارک اتفاقی افتاد که فکرم رو درگیر کرد و تمام شیرازه برنامه ما رو بهم زد . در هر حال از تمامی دوستانی که درخواست دادند و جوابشون رو ندادم، رسماً عذرخواهی می کنم .

مطلب دوّم : خیلی دلم میخواد بعضی موضوعات اخلاقی اجتماعی رو توی وبلاگ بنویسم اما همش می ترسم از اینکه بعضی از عزیزان به خودشون بگیرند و خاطرشون مکدّر بشه . به تعبیر شاعر ؛

من نمی ترسم ولیکن این لگد *** خاطر صاحب دلی را پِی کُند

چون قبلا سابقه داشته که مطالب وبلاگ رو افراد به خودشون گرفتند و اظهار دلخوری کردند، نمیخوام دیگه اون صحنه تکرار بشه . خداوند ان شائالله راه چاره ای جلوی پای من بذاره تا بتونم بعضی از مطالب رو بنویسم چون واقعا مطالب مورد نظر، مطالب واجبی هست که افراد باید بدونند .

التماس دعا و یا مرتضی علی